کد مطلب:210984 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104
مدیحه در نعت حضرت امام صادق
تا كی ای دل مقیدی به علایق
خیز و بنه گام در طریق حقائق
چند به فكر جهان و خلق جهانی
چند زنی دست خود به ذیل خلایق
خواهی اگر راحتی دینی و عقبی
روی مكن جز به سوی حضرت خالق
آنكه سمیع و بصیر و قادر و فرد است
آنكه كریم و رحیم باشد و رازق
چون متوسل به حق چو خوشدل گشتی
ساز توسل سپس به حضرت صادق
حجة پروردگار سبط پیمبر
صاحب مذهب امام صادق ناطق
راهبر راه مستقیم كه باشد
در سخنش مختفی رموز و دقایق
دارو و درمان روح و جسم از او جوی
ز انكه طبیبی چو او نیامد حاذق
آتش دوزخ بود مخالف او را
كیفر و پاداش خلد بهر موافق
نقل كلامش جلیس عالم و عارف
خاك درش توتیای دیده ی عاشق
هر كه كند خوض و غرض در سخنانش
هست فقیه و فهیم و فحل و محقق
آه از آن دم كه خواست منصور او را
از ره جور و جفا در آن شب غاسق
گرچه به ظاهر بر آن ستمگر قادر
هیچ بر آن شه نگشت آن شب فائق [1] .
[1] از آقاي علي اكبر خوشدل.